سلام
ياد چه روزي انداختين منو....تو جماران زندگي مي كرديم.....مردم ميومدن تو خيابون...راشون نميدادن برن بالا...گريه ميكردن..آواره بودن...همه جا سياه بود...
اين خاطره از اون خاطراتيه كه تا عمر دارم لحظه لحظه اش تو يادم ميمونه...خدا رحمتشون كنه و نايبشون رو برامون حفظ كنه
التماس دعا
